Μετά και την τελευταία απόφαση του υπουργείου, εν μέσω πανδημίας, να αδειοδοτήσει πλειάδα γεωτρήσεων ΝΔ του οικισμού της Στρατονίκης, το θρίλερ καλά κρατεί. Ένα χωριό διάτρητο στα θεμέλια του, με εμφανή τα σημάδια της καταπόνησης, αλλά οι αρχές συνεχίζουν να κωφεύουν. Κάποιοι ωστόσο ‘κάνουν καλά’ τη δουλειά τους και δίνουν άδειες για μελλοντική εκμετάλλευση εκεί που θα έπρεπε να προστατεύσουν τον οικισμό και τους κατοίκους του. Το νούμερο είναι μεγάλο και τρομάζει από μόνο του. Τί σκοπεύουν να κάνουν στην περιοχή και χτυπάνε 59 γεωτρήσεις; Η περιοχή της Στρατονίκης είναι από τις πιο πολύπαθες και επιβαρυμένες στην Ελλάδα. Τρομάζει το τεράστιο φράγμα του Κοκκινόλακκα εκεί δίπλα, με τα εκατομμύρια τόνους χημικών αποβλήτων πάνω από ενεργό σεισμογενές ρήγμα. Τρομάζουν οι ρωγμές του οικισμού που ανά πάσα στιγμή μπορεί να αποβούν μοιραίες. Τρομάζουν οι πηγές που στέρεψαν, σε ένα χωριό που άλλοτε λεγόταν Ίσβορος (μέρος με πολλά νερά).
Πιο πολύ απ’ όλα όμως τρομάζει το μέλλον που έρχεται, και κανείς δεν ξέρει τί επιφυλάσσει για την Στρατονίκη. Συνεδριάσεις δημοτικού συμβουλίου χωρίς αποτέλεσμα, υποσχέσεις ένθεν κακείθεν, συμβάσεις που καθυστερούν, έρευνες που δεν τελεσφορούν. Και το χειρότερο είναι ότι κανένας δεν αντιδρά και ο κίνδυνος για τη ζωή των κατοίκων μεγαλώνει, μαζί με την υποβάθμιση του περιβάλλοντος.
Πρόσφατα μάλιστα ο Δήμος – ως άλλος Πόντιος Πιλάτος- ανακοίνωσε καθησυχάζοντας τις ανησυχίες των κατοίκων, ότι έχει ξεκινήσει πρόγραμμα πτήσεων με ελικόπτερα για να βρεθούν νέες Στρατονίκες στην ευρύτερη περιοχή. Άραγε, τα «αντισταθμιστικά» και η «εταιρική κοινωνική ευθύνη» αρκούν για να καλύψουν τις απώλειες που είναι σίγουρο ότι θα έχουμε στο προσεχές μέλλον, αν συνεχιστεί αυτή η τακτική από τους ιθύνοντες;
Ίσως έχουμε απελπιστεί σαν κοινωνία. Ίσως με το θέμα της πανδημίας έχουμε έρθει πολύ κοντά με τον θάνατο και τα βλέπουμε όλα μαύρα. Ένα όμως είναι σίγουρο: ο κορονοϊός, αργά ή γρήγορα, θα τελέψει. Είτε με τα μέτρα προστασίας, είτε με τα εμβόλια, κάποια στιγμή θα φύγει. Ο ιός του ραγιαδισμού κάποιων όμως θα μείνει για πάντα σ’αυτόν τον τόπο και μαζί μ’ αυτόν, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος αλλά και της αξίας της ανθρώπινης ζωής, βαριά παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου