Κι όμως ο Παύλος Πολάκης δεν είναι σε θέση να καταλάβει ότι ο σκηνοθέτης που βρίσκεται αυτή την περίοδο στο προσκήνιο της επικαιρότητας ονομάζεται Λιγνάδης και όχι «Λιγδιάρης». Ότι είναι πλέον κατηγορούμενος και δικαιούνται να υπερασπιστεί στον εαυτό του.
Παρά είναι ψιλά γράμμα αυτά για κάποιον που προβάλλει ότι γι’ αυτόν δεν ισχύουν οι νόμοι. Όταν ο αρμόδιος για την Υγεία κοινοτικός Επίτροπος τον επέκρινε γιατί, ως υπουργός κοινοτικής χώρας, κάπνιζε σε κλειστό χώρο του απάντησε: «Δεν θα μου πει πότε θα κόψω το κάπνισμα».
Ίσως τον παρασύρει ο χυδαίος υπολογισμός: «Μιλάτε για το κάπνισμα; Όσες φορές το αναφέρατε, τόσες ψήφους πήρα!»
Ή δεν καταλαβαίνει. Αν είναι καπνιστής ας το κουβεντιάσει με τον γιατρό του. Αλλά για το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους απαγορεύεται για όλους.
Το πρόβλημα Πολάκη έχει επισημανθεί και από τον Αλέξη Τσίπρα: «Πάρτε του το πληκτρολόγιο». Φωνή βοώντος. Κανείς δεν του το πήρε. Συνεχίζει απερίσκεπτα να το θέτει στην υπηρεσία της… ΝΔ. Του οφείλει και για τη εκλογική νίκη τής το 2019.
Ο Πολάκης δεν περιορίζεται καν στο χώρο της κομματικής ευθύνης του. Παρεμβαίνει σε όλα και ανατινάζει κυρίως το κόμμα του. Μια απεχθής φιγούρα που εκθέτει ένα κόμμα.
Το έκανε και με την υπόθεση Λιγνάδη- Μενδώνη. Έβγαλε τον Μητσοτάκη από τη γωνία, όταν έπιασε πληκτρολόγιο: «Ο Μητσοτάκης προσωπικά επέλεξε και με αλλαγή νόμου τοποθέτησε τον παιδεραστή Λιγνάδη, πρόεδρο στο Εθνικό Θέατρο».
Αυτός ο άνθρωπος ψηφίζει νόμους. Αν τον δίκασε ήδη και ξέρει με αποδείξεις ότι τον διάλεξε ο Μητσοτάκης γιατί δεν το λέει και στον Τσίπρα να τον καταγγείλει και κάθεται και ρωτάει στη Βουλή;
Χωρίς το Πολάκη ο Μητσοτάκης θα κατάπινε τη γλώσσα του. Ποιος του ανέθεσε να ξεσαλώσει πάλι για τη γνωστή και μη εξαιρετέα Αγαπηδάκη και να γίνεται χειρότερός της; Γιατί δεν της καταλογίζει ό,τι νόμιζε χωρίς ακρότητες;
Ειδικά όταν επ’ αυτού τον έχει ήδη αποδοκιμάσει ο Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: «Η αριστερά έχει το δικό της τρόπο, τις δικές της λέξεις, με βάση το αξιακό της φορτίο, να απαντά σε χυδαιότητες ή σε ακροδεξιές κορώνες».
Κάθε φορά που μιλάει ο Πολάκης στη ΝΔ κάνουν πάρτι. Γιατί βρίσκει ακροατήριο καταγγέλλοντας το «αγροίκο πρόσωπο» της Αριστεράς.
Είναι τοξικός για το κόμμα του γιατί είναι τοξικός ο δημόσιος λόγος του. Το λούμπεν «θεριακλίκι» είναι βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη. Τα «Άπαντα Πολάκη» είναι βίβλος καταστροφής του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ.
Διατυπώσεις όπως «αρχιψεύτη Μητσοτάκη» «ελεεινέ και τρισάθλιε αρχιτραπεζίτη Στουρνάρα», «βορθροκάναλο», «ακροδεξιό ρετάλι «, «φτου σας ξεφτιλισμένοι»,»Νίκο Γεωργιάδη δεν είσαι αθώος, είσαι ένα βδελύγμα του ανθρώπινου είδους».
Εδώ κάτι δεν πάει καλά. Είναι λόγος ασυδοσίας. Νομικός πολιτισμός μηδέν. Διατυπώσεις καταγωγίων. Χωρίς καμία απολύτως «νομιμοποίηση» και καμία «δικαιολογία».
Ουδείς τον εξουσιοδότησε να παίζει τον πορτ παρόλ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με βλακώδεις απειλές γκεμπελικών συνειρμών: «Θα ξανάρθουμε και θα είναι αλλιώς». Έτσι δεν θα ξανάρθουν.
Το μότο του είναι «μόνος μου και όλοι σας». Εκτός αν πρόκειται να αρθεί η ασυλία του. Ένας κουτσαβάκης του Ίντερνετ με οπαδούς που ενέπνεε και ο Κουτσόγιωργας: «Πες τα Μένιο».
Τα λέει και τον αποθεώνουν οι φαν του: «Παύλο, δώσε πόνο στα λαμόγια». Αλλά το έργο »Ο κουζουλός – τρελός του χωριού» δεν κόβει εισιτήρια» . Ακυρώνει τον αριστερό λόγο, την πολιτική ευπρέπεια, την κρητική λεβεντιά, την ίδια την πολιτική.
Απροσάρμοστος, ανάγωγος, προσβλητικός, υβριστής, αντιθεσμικός και πολυλογάς. Ίσως πιστεύει ότι δρα ως εξολοθρευτής των πολιτικών αντίπαλων του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά τελικά είναι ο ίδιος εξολοθρευτής του ΣΥΡΙΖΑ . Βασικό όπλο της …Νέας Δημοκρατίας.
Μπορεί να εκχυδαΐζει την πολιτική, αν έτσι του βγαίνει. Αλλά αυτό δεν μπορεί να βαρύνει το κόμμα του.
Ο Τσίπρας κάνει αγώνα να βάλει τον ΣυΡΙΖΑ-ΠΣ σε τροχιά επιστροφής. Αλλά όσο γάλα μαζεύει, ρίχνει μια κλωτσιά ο Πολάκης και το χύνει. Πάτησε τον Μητσοτάκη πάλι στη Βολή, και του έριξε σωσίβιο ο Πολάκης.
Είναι θλιβερό βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να αντιγράφει τους καραγκιόζηδες της Δεξιάς. Γίνεται πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθυβρίζοντας σωρηδόν αντίπαλους, δημοσιογράφους, δικαστικούς. Επικίνδυνος
Αν ο Πολάκης θέλει να είναι συμπληρωματικό μέγεθος του Γεωργιάδη, του Λοβέρδου και του Μπογδάνου, μαγκιά του. Αλλά δεν χωράει στο νέο κόμμα που πασχίζει να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση. Αλλιώς κάποια στιγμή δεν θα χωράνε οι άλλοι.
Γιατί θα πρέπει κάθε φορά ο Τσίπρας να βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα: τον διαγράφει ή να κάνει πως δεν τον ακούει; Και να προκαλεί κι από πάνω: «Με τον Αλέξη είμαστε κοντά». Μέρα με τη νύχτα είναι.
Για τους ψηφοφόρους του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πάει άλλο. Γιατί ένας πολιτικός αρχηγός με τον δημόσιο λόγο του πρώην- και εν δυνάμει- πρωθυπουργού θα πρέπει να χρεώνεται κάποιον φευγάτο που εκ των πραγμάτων δρα πότε σαν ανισόρροπος και πότε σαν προβοκάτορας;
Γιατί θα πρέπει οι οπαδοί και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να απολογούνται για την προβληματική παρουσία του; Και ως πότε θα το κάνουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου